Omarm "RFID" en zeg Byebye "tegen traditionele barcodes!

De RFID-component bevat een RFID-tag met een ingebouwde elektronische chip die kan worden gekoppeld aan een antenne en informatie kan verzenden naar een RFID-ontvangend apparaat (Reader), waarvoor een batterij of een externe voeding nodig is om de vereiste stroom te leveren.

Wat betreft de RFID-methode voor het verwerven van micro-elektronische chipstroom, deze maakt hoofdzakelijk gebruik van RF-golven om op afstand stroom te leveren aan het uiteinde van de RFID-tag telkens wanneer deze communiceert met het ontvangende apparaat. Als een belangrijk kenmerk van RFID-systemen, kan het op verzoek reageren op de instructies van het ontvangende apparaat of informatie verzenden, en de RFID-chip kan ook de instructies van het ontvangende apparaat decoderen via de stroom die door de RF-golf wordt gebracht.

Een ingebedde RF-zender is ingebed in sommige RFID-chips, die een eigen RF-signaal kunnen vormen. Het wordt "actieve" RFID genoemd. De zender van dit type technologie is niet alleen ingewikkelder en duurder. Is mogelijk niet voldoende om de vereiste stroom volledig te leveren, om dergelijke complexiteit te voorkomen en de RFID-tag tegelijkertijd met het ontvangende apparaat te laten communiceren, moet de RFID-tag eigenschappen zoals impedantie en radar-equivalent oppervlak aanpassen.

In dit geval zal het helpen om de signaalkenmerken zoals amplitude of fase van de actieve RFID-tag te wijzigen die naar het ontvangende apparaat wordt verzonden. Deze technologie, ook wel backscatter of load modulation genoemd, vormt de basis van "passieve" RFID. RFID is niet ingebed in de RF-zender.

Hoewel RFID niet de enige geautomatiseerde identificatie- en gegevensregistratietechnologie ter wereld is, wordt tegenwoordig, zoals 1D- of 2D-barcodes en optische auto-herkenningstechnologie (OCR), ook op de markt veel gebruikt en heeft het relatief lage prijsvoordelen.

Toch heeft RFID-technologie verschillende concurrentievoordelen.

Ten eerste heeft RFID het voordeel van contactloze ontvangst. Afhankelijk van de frequentie en de grootte van de tag, kan het ontvangstbereik van de passieve RFID-tag variëren van enkele millimeters tot enkele meters; de ontvangstafstand van de actieve RFID-tag tot 100 meter of meer is geen probleem.

Ten tweede vereist RFID geen optische zichtbaarheid of tag-ontvangst, zelfs als metaal en sommige andere materialen sterke interferentie vormen, of speciale tags nodig zijn om dit probleem te verhelpen.

Ten derde kan het meerdere tagsignalen tegelijkertijd ontvangen. Voor sommige communicatieprotocollen kan het ontvangende apparaat binnen enkele seconden honderden verschillende RFID-tags identificeren;

Wat betreft het classificeren van verschillende soorten RFID, is de meest gebruikelijke manier om de frequentie van verschillende RFID-systemen te classificeren, zoals lage frequentie (LF), hoge frequentie (HF) en ultrahoge frequentie (UHF), maar naast deze drie classificaties Buiten de wet, kunnen vier soorten classificatie nog steeds worden samengevat uit de elektriciteits- en communicatiemethoden die worden gedragen door de elektromagnetische golven tussen de RFID-tag en het ontvangende apparaat.

Eerste, tussen de RFID-tag en het ontvangende apparaat worden elektromagnetische golven of elektrische golven gebruikt om elektriciteit te vervoeren en met elkaar te communiceren. Het wordt ook "Near Field Wireless Communication" (NFC) of Far Field Operation-technologie genoemd.

De seconde is om te classificeren of de RFID-tag een ingebouwde ingebouwde RF-zender heeft, dat wil zeggen classificeren met behulp van actieve of passieve technologie.

De derde is of de chip die is ingebouwd in de RFID-tag een alleen-lezen chip is of een ingebouwde niet-alleen-lezen chip die een of meerdere keren nieuwe informatie naar de chip kan schrijven via instructies die door de RFID-ontvanger zijn verzonden.

Vierde, classificeer het communicatieprotocol dat wordt gebruikt tussen de RFID-tag en het RFID-ontvangende apparaat.